Berichten geschreven door Jeroen Hogenhout

Hoezeer staatssecretaris Mona Keijzer de plank misslaat met haar strategie om telefonisch contact met donateurs steeds verder te beperken of zelfs te verbieden, wordt bewezen nu we met een serieuze crisis te maken hebben. Haar wetsvoorstel zal – in ieder geval niet voor het zomerreces – worden behandeld in de Tweede Kamer. De vraag is of we het coronavirus op dat moment onder controle zullen hebben waardoor de enorme impact van het wetsvoorstel niet ondergesneeuwd zal raken. Maar dat de situatie voor de goede doelen nijpend is staat buiten kijf.

Op zondag 15 maart 2020 werd Nederland ruw wakker geschud, ondanks het feit dat het avond was. Het Corona-virus is er, het gaat voorlopig niet weg en het is gevaarlijk. Er moesten dus beslissingen worden genomen, door politici en medische instanties, maar ook in fondsenwervend Nederland.

Waarom laten wij fondsenwervers onszelf zo naar beneden halen? Na publicatie van een artikel van Xander van Uffelen in de Volkskrant van 23 september 2019, waarin stond dat steeds meer doelen kampen met teruglopende aantallen vaste donateurs, zie ik in de (social)media typeringen als ‘uitstervend ras’, ‘afnemende loyaliteit’ en ‘crisis in de geefwereld’ langskomen.

Jeroen Hogenhout schetst de gevaren van de plannen van staatssecretaris Keijzer voor de fondsenwervingssector. Vakblad fondsenwerving brengt het volledige manifest, met een toelichting. Een reactie op het manifest van de hoofdredacteur van het Vakblad is hier te lezen.

Na de aankondiging van staatssecretaris Mona Keijzer om het Bel me niet-Register te vervangen door een opt-insysteem lijkt onze sector wakker te schrikken. Op meerdere plaatsen ontstaan initiatieven om te voorkomen dat de goede doelen te lijden krijgen onder een nieuwe wet die ons nog verder zal beperken in onze communicatie met het publiek.

Dat we voor succesvolle en duurzame fondsenwerving de mening van onze donateurs moeten horen, is inmiddels wel duidelijk. Een belangrijk maar weinig belicht onderwerp in dit kader is de retentielijn. Bij de meeste goede doelen komen dagelijks telefoontjes binnen van mensen die hun donateurschap willen beëindigen. We weten dat behouden goedkoper is dan werven, dus: hoe behouden we deze ‘opzegger’?

Een aantal conclusies die prof. dr. René Bekkers trok in een interview dat de uitkomsten van het onderzoek Geven In Nederland 2017 moest duiden en dat te lezen was in de Dikke Blauwe van 4 mei, kon ik niet rijmen met de praktijk zoals ik die ken. Nadat ik in een vorig nummer van het Vakblad het hoofdredactioneel commentaar las van Renée Steenbergen, die eveneens kritisch was, besloot ik deze pagina te benutten om mijn praktische ervaringen te delen.

Wat hebben een regenboog en de pot met goud, waar elke fondsenwerver naar op zoek is, met elkaar gemeen? Allebei bestaan ze wel degelijk, maar hoe harder we ernaar zoeken hoe moeilijker hij te vinden is.

Voor veel fondsenwervers is de telefoon een medium waarmee je telemarketing bedrijft. Er worden wervings-, heractiverings- of upgradecampagnes georganiseerd en dat levert simpelweg extra fondsen op met een acceptabele terugverdientijd. En daarmee is natuurlijk niets mis. Maar de telefoon is geschikt voor zoveel meer dan dat.

Hoe binden we de jonge doelgroep aan ons fonds? Het staat vaak op de agenda bij vergaderingen en brainstormsessies. Welke middelen moeten we inzetten? Straatwerving, social media, crowdfunding? De jacht op de jonge donateur is een trend, maar zelden succesvol. De vraag is: moet je het wel willen?