Opinie

Het gebeurt me de laatste weken steeds vaker. Een mailtje, een telefoontje of iemand die het tussen neus en lippen aan me vraagt: 'Wat vind jij nou van het samengaan van Goede Doelen Nederland en Nederland Filantropieland?' Tot op heden heb ik gezwegen en er het mijne van gedacht. Maar een uitgesproken mening heb ik wel, en die heb ik toch maar eens getracht te formuleren. Bij deze dus, voor wie er in geïnteresseerd is.

Op zondag 15 maart 2020 werd Nederland ruw wakker geschud, ondanks het feit dat het avond was. Het Corona-virus is er, het gaat voorlopig niet weg en het is gevaarlijk. Er moesten dus beslissingen worden genomen, door politici en medische instanties, maar ook in fondsenwervend Nederland.

Dinsdag kondigde de Rabobank aan dat ze een negatieve rente gaat doorberekenen. De non-profit sector staat op haar achterste benen nu veel banken hun vermogende klanten een negatieve spaarrente in rekening brengen. Geld betalen voor sparen is voor iedereen vervelend, zeker ook voor goede doelen. Als gevolg roept de sector om een uitzonderingspositie voor ANBI-organisaties. Om banken ervan te overtuigen voor ANBI's een uitzondering te maken is een lobby gestart, maar het staat mij het tegen dat die pressiegroep met een fiscaal stempel, de ANBI-status, zwaait om die uitzonderingspositie te krijgen.

Minister Sander Dekker schrijft in oktober dit jaar in zijn brief aan de Tweede Kamer: 'De waarde van filantropie ligt niet uitsluitend in de maatschappelijke impact van goede doelen. Filantropie geeft ruimte aan burgers om vanuit altruïstische motieven een steentje bij te dragen aan de maatschappij. Dit versterkt de banden tussen mensen en gemeenschappen en bevordert de sociale cohesie. Ook heeft de sector een signaalfunctie: geefgedrag drukt opinies uit over behoeften en noden in de samenleving en vervult daarmee een belangrijke functie in het systeem van checks and balances in onze democratie.'

Dit jaar bestaat de belangenbehartiging door en voor fondsenwervende instellingen in Nederland vijfentwintig jaar. Net als Jan van Berkel, de huidige voorzitter van Goede Doelen Nederland, was ik er indertijd bij.

Inmiddels zijn de stofwolken, die ontstonden toen het donatiecrowdfundingplatform Dream or Donate ophield te bestaan, weer wat neergedaald. Volgens de recente berichten in de media lijkt het erop dat alle opgehaalde euro’s van de lopende crowdfunding campagnes uitbetaald door de oprichter en eigenaar van het platform. Gelukkig maar!

Op 4 juli jl. is de internetconsultatie gestart van het concept wetsvoorstel om de telecommunicatiewet aan te passen in verband met de eerder aangekondigde maatregelen aangaande telemarketing. Dat wetsvoorstel zou naar verwachting geen verrassingen mogen bevatten. Er is immers genoeg over gezegd en geschreven het afgelopen jaar.

Er is al veel gezegd en geschreven over het conceptwetsvoorstel 'Transparantie maatschappelijke organisaties' van minister Sander Dekker, ook op de site van het Vakblad fondsenwerving. Nu doet Maiko van Bakel, PwC-expert maatschappelijke organisaties en promovendus Tilburg University, met een blog op de website van PwC een duit in het zakje. Volgens hem is er een alternatief om het doel van de minister te bereiken.

Ontluisterend was het! Het gemak waarmee het belang van het kanaal telemarketing voor de inkomsten van goede doelen (en andere organisaties) opzij werd gezet ten faveure van de beheersing van consumentenirritatie. Van de zes Kamerleden, die aan het Algemeen Overleg van de Tweede Kamercommissie Economische Zaken en Klimaat deelnamen, hadden er vijf geen enkel probleem mee dat Staatssecretaris Mona Keijzer, zonder enig gedegen onderzoek naar de effecten op de inkomsten voor goede doelen, de opt-in bij telemarketing doorvoert. Kamerlid Moorlag van de PvdA probeerde nog even extra gas te geven door ook weer het bel-niet-aan-register op de kaart te zetten. Keijzer ging er nu niet in mee.