Berichten geschreven door Gastauteur

Om allerlei redenen wordt het steeds belangrijker donateurs en sponsoren te binden en te boeien. Een persoonlijke benadering is daarbij essentieel. Er zijn vijf trends die in dat verband een overweldigende impact hebben, met één doel: het bereiken van optimale personalisatie, oftewel de donateur volledig centraal stellen. Heel wat commerciële organisaties hebben de eerste stappen al gezet in vergaande personalisatie. Nu is het de beurt aan goede doelen, stichtingen en andere non-profitinstellingen die zich richten op fondsenwerving. Want ook voor hen geldt: een persoonlijke aanpak is essentieel voor toekomstig succes.

Uit de Trust Barometer die het Amerikaanse pr-bureau Edelman jaarlijks publiceert, blijkt dat ngo’s wereldwijd behoren tot de meest vertrouwde instellingen. Tegelijkertijd zien we dat het vertrouwen in ngo’s het afgelopen jaar opnieuw is gedaald.

Toen olympische zwemmer en wereldkampioen Maarten van der Weijden werd gevraagd bij de start van de Dam tot Damloop waarom hij deelnam aan de tien mijl voor KWF Kankerbestrijding, antwoordde hij: “Ik had het geluk om van leukemie te genezen, dankzij een behandeling die door KFW-onderzoek tot stand was gekomen. Ik wil dat dat voor iedereen mogelijk wordt.”

Eigenlijk is het werken voor een goed doel een gedurfde stap. Zo’n doel is meestal opgezet omdat er een dringende reden is om dingen te veranderen. Als fondsenwerver moet je er dan maar voor zorgen dat er voldoende support en financiële middelen beschikbaar komen. Daarvoor heb je lef nodig, moet je risico’s nemen. Maar na ruim tien jaar te hebben gewerkt met goede doelen over de hele wereld, is mijn ervaring dat de sector volledig risicomijdend is.

Een aantal weken geleden werd ik gebeld door een mevrouw van het WNF. Ik had een eenmalige sms gestuurd voor een gift van een euro tegen stroperij. Of ze me wat mocht vertellen? “Prima, maar ik wil niet structureel steunen.” Nee, maar of ze me dan wel wat mocht vertellen? “Ja, maar als het toegaat naar een structurele gift is mijn antwoord nee.” En de WNF-mevrouw vertelde.

Goede doelen en andere fondsenwervende organisaties zijn al enige jaren druk bezig om de sociale media in te zetten als communicatie-instrument. Zo heeft WNF Nederland op Facebook 233.000 likes verzameld en is daarmee het meest gelikete goede doel van Nederland.

Bij respondenten met weinig vertrouwen [in goede doelen] neemt […] het vertrouwen flink toe als gevolg van het onder de aandacht brengen van het validatiestelsel. […]

Als je, zoals ik, opgegroeid bent in voornamelijk de jaren zestig van de vorige eeuw in een Goed Gereformeerd Gezin (op zondag twee keer naar de kerk en vele malen per dag uit de bijbel voorlezen) dan is het VU-busje een bekend fenomeen. Volgens sommigen is het zelfs een van de grote Nederlandse marketingsuccessen van de vorige eeuw. Het VU-busje stond bij ons, als teken van de zuil waar wij bij hoorden, op de schoorsteenmantel. Er stond er ook een op de schoorsteenmantel bij tante Maja en natuurlijk ook bij de beide opa’s en oma’s en bij oom Jan. Niet bij tante Riek, maar ja, dat was ook een beetje een vrijdenker van wie wel beweerd werd dat ze soms op zondag maar een keer naar de kerk ging.

In de non-profitsector besteden we letterlijk dagen aan het maken van presentaties voor directies of besturen. We vergaderen uren in interdeparte- mentale werkgroepen. En de rest van de dag zitten we in ‘een-op-eens’ of teamvergaderingen. We nemen allemaal selfies. Het is allemaal Me, Myself and I. Maar we kijken de verkeerde kant op... We zouden foto’s moeten nemen van onze donateurs. Al die foto’s vertellen ons een verhaal over wie onze donateurs zijn en wat ze willen. 

Stel, ik heb geld over en wil daar iets goeds mee doen. Om mij te oriënteren wat er allemaal beschikbaar is in goededoelenland pak ik mijn laptop en surf naar Google. Ik type in: ‘goede doelen Nederland’ en druk op enter.