Artikelen per auteur

Het organiseren van een landelijke collecte is nog altijd een hele klus. Maar er is software op de markt om dat proces te ondersteunen en efficiënter te maken.

Stichting GeefGratis vocht een tweeënhalfjaar durende strijd uit met de Belastingdienst, voor het terugkrijgen van de anbistatus. Onlangs boekte ze een belangrijke overwinning bij het gerechtshof te ’s-Hertogenbosch. De uitspraak is van belang voor alle goede doelen in Nederland.

Wij fondsenwervers laten door ons werk zien dat wij betrokken mensen zijn. Bijvoorbeeld betrokken bij onze aarde waarvan we leven en eten en drinken. En we zijn ons ervan bewust dat we voor ons voortbestaan die aarde ook moeten koesteren en verzorgen. Duurzaamheid noemen we dat.

Is het waar dat de tijd sneller gaat als je ouder wordt? In dat geval ben ik beslist bejaard, want 2014 is voorbij gevlogen. Toen het jaar begon sprak ik de hoop uit dat we er fondsenwervend een fantastische tijd van zouden maken. En dat we dit zouden bekronen met een waanzinnig Fondsenwervend-Woord-van-het-Jaar.

De wolven huilen en vanuit de media zou je zo maar de indruk kunnen krijgen dat heel Nederland mee huilt. Schande, dat we er niet van op aan kunnen dat accountants hun werk goed doen, ervoor zorgen dat bedrijven en instellingen correcte cijfers presenteren en gesjoemel en/of fraude aan het licht brengen! Schande, dat besturen van goede doelen uit 'graaiers' bestaan, dat op die manier maar een fractie van de ingezamelde gelden naar het goede doel zelf gaat en schande, dat boekhouders en penningmeesters de kans krijgen er met de kas vandoor te gaan! En zo zijn er nog wel meer geluiden te horen. Maar waar ligt de waarheid?

Als we schrijven over keurmerken en validatiestelsels, zoeken we doorgaans de analyse en de argumenten. Maar je kunt ook van een wat meer filosofische kant kijken, naar wat het goede doel - als merk - aanmoet met een keurmerk.

Onlangs kwam Make a Wish  in opspraak, in verband met de hoogte van het bedrag dat was betaald aan een toenmalige interim-directeur. Het CBF onderzoekt de kwestie.

De afgelopen maanden ben ik benaderd door kritische IF-leden die zich grote zorgen maken over de wijze waarop het IF wordt bestuurd. Het IF komt voort uit het IsF en het door mij in 1994 opgerichte Nederlands Genootschap van Fondsenwervers (NGF). Nader onderzoek maakt duidelijk dat er aanleiding is voor de vraag of het IF slecht wordt bestuurd. Op een moment dat de filantropische regelgeving ingrijpend wordt gewijzigd, zou het IF optimaal moeten functioneren.

Begin september liet ik mij verleiden mee te doen aan de Ice Bucket Challenge. Daar heb ik wel even over moeten nadenken. Twijfelde ik aan het geven van steun aan de strijd tegen ALS? Nee, natuurlijk niet. Bij mij in het dorp woont iemand met ALS, dus ik weet wat die rot ziekte aanricht. Ik had er alleen wat moeite mee om mee te lopen met de elkaar uitdagende massa. Want met meer dan 50.000 donaties aan Stichting ALS Nederland met een totale opbrengst van naar schatting €1.000.000,- in enkele weken tijd, mogen we de Ice Bucket Challenge gerust ‘massaal’ noemen. Een mooie meevaller voor een stichting die anders tweehonderd giften per maand ontvangt.

In ons dorp ligt een bruggetje. Het is nuttig voor de dorpelingen. Zo komen ze gemakkelijk waar ze wezen moeten. Jammer is alleen, dat het bruggetje al jaren ligt te roesten. Het is geen belangrijk bruggetje. Daarom krijgt het weinig aandacht. De pilaartjes stuwen het water nauwelijks op. Voor de eigenaar van het kanaal vormt het geen bedreiging. Het goed onderhouden fietspad aan de overkant van het kanaal is van de provincie, het pad naar het bruggetje van de gemeente. En het bruggetje? De meningen zijn verdeeld. Niemand die het nog weet. Wat van iedereen is, is van niemand. Niemand die het onderhoudt, iedereen maakt er gebruik van.