Berichten over Vf 17-2

Niet elk succes is te danken aan een sterk merk en niet elk sterk merk is succesvol. Wat ik wel met zekerheid durf te stellen, is dat een sterk imago bijdraagt aan betere resultaten. Een sterk merk trekt betere medewerkers aan, bindt makkelijker grote sponsoren en bekende Nederlanders aan zich én haalt sneller donaties binnen. Het is voor Greenpeace gemakkelijker om aan goede mensen te komen dan voor Milieudefensie, en voor Warchild gemakkelijker dan voor Jantje Beton of het Lilianefonds. Speciaal voor dit jubileumnummer kom ik met sterke en minder sterke voorbeelden van branding in de afgelopen twintig jaar.

Wat zeker duidelijk is geworden bij het maken van dit jubileumnummer, is dat in de achter ons liggende periode het vak fondsenwerving ingrijpend is veranderd. Zo ingrijpend dat de filantropische sector zich diepgaand moet bezinnen op de toekomst. Willen fondsenwervende instellingen succesvol blijven, dan is er meer inzet nodig, maar ook meer inventiviteit en innovatie. Daarnaast moet er meer geïnvesteerd worden in opleidingen en trainingen. En het besef moet doordringen dat fondsenwerving en doelstellingsrealisatie als een geheel moeten worden gezien. De professionele eisen waaraan fondsenwervers moeten voldoen, zijn enorm toegenomen. En dat stopt niet. Ook, of misschien wel juist, in de directie- en bestuurskamers moet het beeld van de veranderende omstandigheden doorklinken.

Het vasthouden van donateurs wordt steeds belangrijker, nu het aantrekken van nieuwe donateurs moeilijker en kostbaarder wordt. Reden er in dit blad veel aandacht aan te besteden. Ook op het IFC-congres in oktober in Noordwijkerhout wordt het aan de orde gesteld, onder andere door professor Adrian Sargeant, die er op ons verzoek dit artikel over schreef.

In de afgelopen tien jaar heeft het werven van grote giften steeds meer aandacht gekregen van fondsenwervers in Nederland. En dat is niet gek, want het potentieel liegt er niet om. Als je de collega’s in Angelsaksische landen mag geloven kun je met een goed doordacht grotegiftenprogramma een flink rendement behalen en je inkomsten aanzienlijk vergroten. Wij zijn benieuwd of het nog steeds reëel is om deze resultaten ook in Nederland te verwachten. Daarom vroegen we specialist Vera Peerdeman, oprichter van bureau Nassau, naar haar visie.

Goede doelen doen hun best alles zo mooi mogelijk voor te stellen. Men is ook altijd bezig uit te leggen dat er ‘zo weinig mogelijk kosten gemaakt worden en dat er zoveel mogelijk aan de doelstelling wordt besteed.’ Alsof er iets mis is met het maken van kosten. En over hun fouten willen ze liever niet praten. Het lijkt wel alsof ze een beetje bang zijn voor de pers en vooral voor negatieve publiciteit.

Over de onlineontwikkelingen in de achter ons liggende jaren organiseerden we een rondetafelgesprek met David Verschoor, Marc Schoutens en Ewald Verhoog en gespreksleider Walter van Kaam: “We kijken naar de geschiedenis, de ontwikkeling en de toekomst van onlinewerving. In 1995 was een fondsenwerver in Nederland al blij als hij over e-mail beschikte, want het grootste deel had dat nog niet. We zijn in twintig jaar in een heel andere wereld terechtgekomen.’’

Vroeger in zakken aan de straat, de laatste jaren steeds meer in grote containers. In Nederland wordt al zo’n veertig jaar kleding ingezameld voor ‘het goede doel’. Een beproefde methode die wellicht passé lijkt, maar waar nog steeds aan te verdienen valt, al is het er met de jaren niet makkelijker op geworden. 

In de jaren negentig was het absoluute 'not done': mensen benaderen voor hun nalatenschap. Ik kwam in die jaren tijdens een brainstorm met de kreet ‘er is geven na de dood’, als pay-off voor een campagne. Maar dat kon absoluut niet, volgens de collega’s.

Precies vijftig jaar geleden rolde Nederland voor het eerst een royaal medefinancieringsstelsel uit voor ontwikkelingsorganisaties. Inmiddels is daar weinig meer van over. Hoe veranderde het financiële landschap van de ontwikkelingssector de laatste vijftien jaar? Een overzicht.