Berichten over Vf 17-2

Een belangrijke ontwikkeling in de achter ons liggende 25 jaar is de opkomst van de Goede Doelen Loterijen. Ze ontwikkelden zich tot een belangrijke factor en een groeiende inkomstenbron. Met lokale goede doelen in Zweden en Engeland heeft de Nederlandse ‘operator’ Novamedia ook daar goede doelen loterijen opgezet, met jaarlijks groeiende opbrengsten voor goede doelen. Een uniek Nederlands exportproduct op het gebied van de fondsenwerving. Gezamenlijk zijn deze loterijen nu de op twee na grootste private donor ter wereld. We spraken met Sigrid van Aken, COO bij Novamedia en directeur van de Nationale Postcode Loterij, BankGiro Loterij en Vrienden- Loterij. “Terugkijken is mooi,’’ aldus Sigrid, “maar als het om fondsenwerving gaat is het vooral de toekomst die telt.”

Het honderdste nummer! Er is wat afgeschreven in al die voorgaande edities van het Vakblad Fondsenwerving dat in de loop der jaren is gaan behoren tot de infrastructuur van de sector. Kijk bij ons in de archiefkasten en je zult zien dat de ingebonden jaargangen inmiddels, zonder overdrijven, een stapel van een paar meter vormen.

Ook een gesprek met en tussen chariondernemers hoort bij dit jubileumnummer. We spraken met Wieb van de Donk (WWAV), Edwin van Driel (Cherridata), Herman Vransen (PSI Vransen), Jeanette Eesmann (Mindwize) en Vera Peerdeman (Nassau). Er zat een enorme hoeveelheid ervaringsjaren aan tafel.

1993 kan gemarkeerd worden als het begin van de professionalisering van de fondsenwerving. 22 jaar geleden dus. In dat jaar startte de eerste opleiding marketing, sponsoring en fondsenwerving onder leiding van Petra Hoogerwerf. Vakblad Fondsen- werving vroeg daarom aan Petra Hoogerwerf een stuk te schrijven over de ontwikkeling die onze sector heeft doorgemaakt. Haar stelling is dat er veel bereikt is maar dat op een aantal gebieden verder gewerkt moet worden aan professionalisering.

Wat hebben een regenboog en de pot met goud, waar elke fondsenwerver naar op zoek is, met elkaar gemeen? Allebei bestaan ze wel degelijk, maar hoe harder we ernaar zoeken hoe moeilijker hij te vinden is.

Het is de vraag die fondsenwervers elkaar steeds opnieuw stellen: ‘Waar was jij op 17 april 1998?’ En ook al is het ruim 16 jaar geleden, ik weet het nog als de dag van gisteren.

Ik kan niet anders beginnen dan met warme felicitatie met nummer 100. Aan de dragers, de sjouwers en de liefhebbers van het vak. Voortdurend in touw om een nobel vak het podium te geven.

Goede fondsenwerving is gebaseerd op feiten. Cijfers geven een indicatie of de organisatie zich goed presenteert aan zijn donateurs en subsidiegevers. Zulke indicaties geven ook richting aan de emoties waarmee de werving moet worden gevoed. Het succes van een huis-aan-huiscollecte begint met de emotie die vrijwilligers ertoe brengt om langs de deuren te gaan. Oude donateurs willen de verbeteringen, die zij in de wereld aanbrachten, nalaten aan hun nageslacht. Cijfers geven aan of er onder de donateurs veel ouderen zijn. Jonge donateurs willen de wereld veranderen die zij erfden. Zij gebruiken heel andere communicatiemiddelen dan hun grootouders. Je slaat de plank mis als je voor alle doelgroepen dezelfde middelen en emoties gebruikt. Die emoties kom je op het spoor met de feiten. Met feiten en cijfers ontdek je de waarheid waarmee je beoordeelt of alle inspanningen rechtvaardig en rechtmatig zijn. Heb je op een eerlijke manier gedaan wat je als organisatie had moeten doen? Het is een balanskunst om dat in beeld te krijgen. Maar het kan, met de cijfers van de jaarrekeningen.

De ontwikkelingen in de filantropie, zoals de nieuwe regelgeving waaraan gewerkt wordt, gaan niet voorbij aan de vermogenfondsen. We vroegen Boudewijn de Blij, directeur van Fonds1818, om commentaar.

Als je, zoals ik, opgegroeid bent in voornamelijk de jaren zestig van de vorige eeuw in een Goed Gereformeerd Gezin (op zondag twee keer naar de kerk en vele malen per dag uit de bijbel voorlezen) dan is het VU-busje een bekend fenomeen. Volgens sommigen is het zelfs een van de grote Nederlandse marketingsuccessen van de vorige eeuw. Het VU-busje stond bij ons, als teken van de zuil waar wij bij hoorden, op de schoorsteenmantel. Er stond er ook een op de schoorsteenmantel bij tante Maja en natuurlijk ook bij de beide opa’s en oma’s en bij oom Jan. Niet bij tante Riek, maar ja, dat was ook een beetje een vrijdenker van wie wel beweerd werd dat ze soms op zondag maar een keer naar de kerk ging.