Berichten geschreven door Gastauteur

De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is wereldwijd onverminderd groot. De coronacrisis heeft deze ongelijkheid versterkt, want de impact van de pandemie is niet voor iedereen gelijk. Vrouwen, meisjes, mensen van kleur en de LGBTI+ gemeenschap worden het hardst getroffen. Als we specifiek naar vrouwen kijken, zijn de gevolgen groot. Zij staan in de frontlinie: in Europa is 76 procent van de zorgmedewerkers vrouw. Ook lopen vrouwen meer risico om hun baan te verliezen omdat ze meer zorgtaken op zich nemen. Bovendien vergroot de pandemie wereldwijd de hardnekkige ongelijkheid in het onderwijs; meisjes keren vaker dan jongens niet terug na een schoolheropening. Filantropie kan en moet juist nu worden ingezet om gendergelijkheid te versnellen.

UNICEF heeft wat betreft volume de grootste face-to-face-operatie in de wereld. Wij zijn actief in 44 landen, waarvan 24 landen een inhouse-operatie hebben. Deze inhouse-operaties werven vaak naast bestaande externe bureaus in de markt. Dat zijn ongeveer vijfhonderd inhousewervers. Bij externe bureaus zijn dat tweeduizend fondsenwervers die dagelijks het gesprek aangaan met mensen over de hele wereld. In 2018 spraken we zelfs van één geworven donateur op iedere minuut van iedere dag. Maar als het zo goed gaat met het uitbesteden van de donateurswerving, waarom zou je dan organisatorische moeilijkheden op de hals halen door deze werving in huis te halen? Wat ging goed en minder goed bij de opbouw in Nederland?

In de internationale filantropische sector stappen steeds meer financiers over naar een vorm van flexibele, op vertrouwen gebaseerde financiering voor non-profitorganisaties¹. Volgens diverse wetenschappers² biedt deze manier van financiering veel positieve gevolgen voor nonprofitorganisaties, zoals een toename in flexibiliteit en investeringen in organisatiekosten. De wetenschap is echter verdeeld over de vraag hoe non-profitorganisaties die een ongeoormerkte, langetermijnfinanciering ontvangen, deze manier van samenwerking ervaren, en of een relatie tussen gever en ontvanger ooit gelijkwaardig kan zijn.

Zwart geld, zwarte lijst, zwart schaap, zwarte dag, zwartrijden, zwarte markt, zwarte zaterdag. Iemand zwart maken, op zwart zaad zitten, een zwarte bladzijde in de geschiedenis... In taal doen we er echt alles aan om deze kleur een negatief imago te geven. Terwijl juist zwart ervoor zorgt dat andere kleuren beter tot hun recht komen.

Dat McDonalds onze harten veroverde met een rood en geel logo is geen toeval. Uit onderzoek blijkt dat je nergens zo blij van wordt als van geel (‘Happy…’) en nergens zoveel honger van krijgt als van rood (‘…Meal’). Daar komt bij dat je het kleurrijke logo onmogelijk kunt negeren in het straatbeeld of langs de snelweg. Tata-ta-ta-taaaa!

Eind 2018 leidde het conceptwetsvoorstel Transparantie maatschappelijke organisatie (WTMO) tot veel verontwaardiging bij goede doelen en fondsenwervers. Volgens dat voorstel moesten maatschappelijke organisaties gegevens van donateurs die een schenking van meer dan 15.000 euro verrichtten, openbaar gaan maken. De vele negatieve reacties zorgden ervoor dat die verplichting in het aangepaste wetsvoorstel van 20 november 2020 is geschrapt.

Bent u weer een beetje bijgekomen van de sportzomer? Of misschien moet ik zeggen: ‘oranjekoorts’. Er is geen land ter wereld dat zich zo sterk vereenzelvigt met een kleur als Nederland. Nu wordt er vaak gedacht dat onze collectieve liefde voor oranje bestaat sinds de tijd van Willem van Oranje. Dat is een misverstand.

Als ik de afgelopen jaren íets geleerd heb, dan is het wel dat er vrijwel altijd een persoonlijke aanleiding is voor een grote gift. Zo sprak ik jaren geleden met grote gevers van KWF Kankerbestrijding. Veel van hen hadden zelf kanker, óf in hun directe omgeving iemand aan kanker verloren. Ook herinner ik mij een grote gever van de Vogelbescherming. Tijdens ons gesprek stond een verrekijker op tafel en mevrouw hield haar tuin nauwlettend in de gaten. Als er een vogel verscheen, wilde ze even kijken. Het geld volgt dus vaak het hart, is mijn ervaring.

De pandemie heeft ons onder andere, geleerd hoe het is om te leven zonder live evenementen. Van bruiloften tot festivals, voetbalwedstrijden tot theatershows, en van etentjes tot werkcongressen… noodgedwongen hebben we ervaren hoe het leven is zonder live bijeenkomsten. En het voelde vreselijk. We misten de energie, het contact dat we hadden wanneer we met andere mensen in dezelfde ruimte, dezelfde straat, dezelfde kamer of rond dezelfde tafel waren. We hebben ons gerealiseerd hoe belangrijk – hoe essentieel – live evenementen zijn voor ons welzijn als individu en voor de maatschappij als geheel.

RTL Nieuws kopte eind vorige maand in: ‘Warren Buffett krijgt zijn geld maar niet weggegeven: nog honderd miljard over’. Het is natuurlijk geweldig dat Buffett al miljarden heeft uitgegeven aan verschillende stichtingen, maar in hoeverre staan al deze goedbedoelde acties van goed willen doen, ook gelijk aan goed doen?