Jaargang 17, nummer 5

Bij respondenten met weinig vertrouwen [in goede doelen] neemt […] het vertrouwen flink toe als gevolg van het onder de aandacht brengen van het validatiestelsel. […]

Eigenlijk is het werken voor een goed doel een gedurfde stap. Zo’n doel is meestal opgezet omdat er een dringende reden is om dingen te veranderen. Als fondsenwerver moet je er dan maar voor zorgen dat er voldoende support en financiële middelen beschikbaar komen. Daarvoor heb je lef nodig, moet je risico’s nemen. Maar na ruim tien jaar te hebben gewerkt met goede doelen over de hele wereld, is mijn ervaring dat de sector volledig risicomijdend is.

Een aantal weken geleden werd ik gebeld door een mevrouw van het WNF. Ik had een eenmalige sms gestuurd voor een gift van een euro tegen stroperij. Of ze me wat mocht vertellen? “Prima, maar ik wil niet structureel steunen.” Nee, maar of ze me dan wel wat mocht vertellen? “Ja, maar als het toegaat naar een structurele gift is mijn antwoord nee.” En de WNF-mevrouw vertelde.

In ons land zijn talloze stichtingen, corporaties en verenigingen. Hun bestuurders en leden zijn begaan met ons lot. De meesten besteden hun tijd vrijwillig. Hoewel er onduidelijkheid bestaat over het aantal vrijwilligers dat erbij betrokken is, zien we nog niet dat het aantal instellingen kleiner wordt. We hoeven ons dan ook nog geen zorgen te maken over dit aspect van het maatschappelijk middenveld.