Jaargang 20, nummer 1

Koortsachtig hebben hulp- en ontwikkelingsorganisaties in Nederland in de nasleep van de Oxfam-affaire de afgelopen weken vergaderd. De discussie spitst zich geleidelijk toe op twee deelonderwerpen: heeft de veldwerker nog wel recht op een privéleven waar de werkgever niets vanaf hoeft te weten, en kun je wel verantwoordelijk gehouden worden voor de partnerorganisaties die je in de arm neemt? In dit artikel focussen we op het laatste.

De voorzichtige en relatief behoudende hulpsector wordt door de ‘Oxfam-discussie’ geconfronteerd met iets waar voorheen nauwelijks over nagedacht werd: de vraag of de veldwerker of zelfs de lokale staf recht heeft op een privéleven waar de werkgever niets vanaf hoeft te weten. Nog concreter: mag de veldwerker of lokale staf in de vrije tijd geld uitgeven aan betaalde seks met een andere volwassene? Niemand is het erover eens.

Begin jaren 90 begon ik in te zien dat fondsenwerving eigenlijk een vak is en niet een soort uit de hand gelopen vrijwilligerswerk. Bij een vak hoort een medium. Daarom hebben we in 1998 Funds Magazine opgericht, later omgedoopt tot Vakblad Fondsenwerving. Eerst met een hoofdletter maar sinds enige tijd met een kleine letter: Vakblad fondsenwerving. Daar zullen we ons nog wel een paar keer in vergissen.

De gouden eeuw van nalatenschappen is uiteindelijk nu toch aangebroken. In 2015 haalden goededoelenorganisaties met elkaar € 272.335.000 op. In 2016 was dit maar liefst € 338.343.000. Het wachten is op de cijfers van de totale inkomsten van afgelopen jaar, maar naar verwachting zullen ook deze weer zijn toegenomen.