Jaargang 17, nummer 2

Wat hebben een regenboog en de pot met goud, waar elke fondsenwerver naar op zoek is, met elkaar gemeen? Allebei bestaan ze wel degelijk, maar hoe harder we ernaar zoeken hoe moeilijker hij te vinden is.

Het is de vraag die fondsenwervers elkaar steeds opnieuw stellen: ‘Waar was jij op 17 april 1998?’ En ook al is het ruim 16 jaar geleden, ik weet het nog als de dag van gisteren.

Ik kan niet anders beginnen dan met warme felicitatie met nummer 100. Aan de dragers, de sjouwers en de liefhebbers van het vak. Voortdurend in touw om een nobel vak het podium te geven.

Als je, zoals ik, opgegroeid bent in voornamelijk de jaren zestig van de vorige eeuw in een Goed Gereformeerd Gezin (op zondag twee keer naar de kerk en vele malen per dag uit de bijbel voorlezen) dan is het VU-busje een bekend fenomeen. Volgens sommigen is het zelfs een van de grote Nederlandse marketingsuccessen van de vorige eeuw. Het VU-busje stond bij ons, als teken van de zuil waar wij bij hoorden, op de schoorsteenmantel. Er stond er ook een op de schoorsteenmantel bij tante Maja en natuurlijk ook bij de beide opa’s en oma’s en bij oom Jan. Niet bij tante Riek, maar ja, dat was ook een beetje een vrijdenker van wie wel beweerd werd dat ze soms op zondag maar een keer naar de kerk ging.