Jaargang 17, nummer 2

In de non-profitsector besteden we letterlijk dagen aan het maken van presentaties voor directies of besturen. We vergaderen uren in interdeparte- mentale werkgroepen. En de rest van de dag zitten we in ‘een-op-eens’ of teamvergaderingen. We nemen allemaal selfies. Het is allemaal Me, Myself and I. Maar we kijken de verkeerde kant op... We zouden foto’s moeten nemen van onze donateurs. Al die foto’s vertellen ons een verhaal over wie onze donateurs zijn en wat ze willen. 

Wat zeker duidelijk is geworden bij het maken van dit jubileumnummer, is dat in de achter ons liggende periode het vak fondsenwerving ingrijpend is veranderd. Zo ingrijpend dat de filantropische sector zich diepgaand moet bezinnen op de toekomst. Willen fondsenwervende instellingen succesvol blijven, dan is er meer inzet nodig, maar ook meer inventiviteit en innovatie. Daarnaast moet er meer geïnvesteerd worden in opleidingen en trainingen. En het besef moet doordringen dat fondsenwerving en doelstellingsrealisatie als een geheel moeten worden gezien. De professionele eisen waaraan fondsenwervers moeten voldoen, zijn enorm toegenomen. En dat stopt niet. Ook, of misschien wel juist, in de directie- en bestuurskamers moet het beeld van de veranderende omstandigheden doorklinken.

In het voorgaande artikel hebben we een schets gegeven van de ontwikkelingen in het vrijwilligerswerk in de afgelopen jaren. We vroegen oud NOV-voorzitter en adviseur van de Goede Doelen Loterijen Marius Ernsting onze lezers te laten weten hoe hij aankijkt tegen de huidige situatie. 

In de cultuursector hebben de ontwikkelingen van de afgelopen jaren duidelijk gemaakt dat de zoektocht naar extra middelen, zoals bijdragen van grote gevers, onontkoombaar is.