Berichten geschreven door Jeroen Talens

Hallo Jaap,

Nu je er niet meer bent, realiseer ik me dat ik vrijwel niets van je weet. Geen idee hoe oud je was of waar je woonde. Of je in God geloofde of meer in toeval. Oké, ik overdrijf. Ik ken je zoon, waarover je sprak alsof hij de verbeterde versie van jou was. En het voelt alsof ik je dochter ken, jouw persoonlijke held-van-de-zorg, waar je supertrots op was. Maar verder?

Vannacht droomde ik dat ik meedeed aan Expeditie Robinson. Ik zat alleen niet vast op een onbewoond eiland, maar opgesloten in mijn eigen huis.

Ken je het verhaal van Captain Tom? Deze Britse held uit de Tweede Wereldoorlog was 99 toen de corona-crisis uitbrak.

In een eerdere column riep ik de fiets uit tot held van 2020. Dat was misschien een beetje voorbarig. Want nu een groot deel van de mensheid gedwongen thuis zit, wordt er ineens veel minder gefietst (of je moet alle hometrainers mee gaan rekenen). Bovendien heeft de fiets serieuze concurrentie gekregen. Van Irma Sluis.

Waarom hoor ik in de supermarkt altijd muziek? Moet ik daar blij van worden? Hetzelfde geldt voor openbare liften. Winkelcentra. Parkeergarages. Overal wordt de stilte verdreven door onbestemde deuntjes. Ik word er gek van.

Wat denk je: als scholieren over pak-m-beet 100 jaar geschiedenisles hebben, wat krijgen ze dan te horen over 2019? Welke gebeurtenis wordt historisch? Wie haalt de geschiedenisboekjes? Ik zou het echt niet weten.

Bij de naam Mies Bouwman denkt iedere fondsenwerver natuurlijk direct aan Open het Dorp, de eerste wervingsactie in de geschiedenis van de Nederlandse televisie. Maar Mies was in de vroege jaren 70 ook presentator van het legendarische tv-programma Een Van De Acht.

Ik ben een fan van het Leger des Heils. Ze vangen daklozen op, zamelen kleding in, delen soep uit. ‘Goed bezig’ denk ik, terwijl ik mijn donatie overmaak. Dierenbescherming. Voedselbank. KNRM. Zelfde verhaal. Allemaal goede doelen met concreet en zichtbaar werk.

Op vakantie is alles anders. Ander bed, ander eten, andere taal, andere cultuur, andere temperatuur. Vaak is anders leuk, maar dat geldt niet voor fooien geven. Dan is anders juist superverwarrend.

Mooi verhaal. Op een dag wordt een ambtenaar van een Amerikaanse gemeente gebeld door een medewerker van een pizzaketen. De pizzaman spreekt zijn bezorgdheid uit over de slechte staat van de wegen. Door alle hobbels en gaten kan hij zijn pizza’s niet in perfecte staat afleveren bij de consument. En dat is bad for business.