Waarom hoor ik in de supermarkt altijd muziek? Moet ik daar blij van worden? Hetzelfde geldt voor openbare liften. Winkelcentra. Parkeergarages. Overal wordt de stilte verdreven door onbestemde deuntjes. Ik word er gek van.
Volgens onderzoekers van de Northwestern University heeft niet iedereen last van dit muzikale behang. Sterker nog, de meeste mensen schijnen het niet eens te merken. Dat zit zo: normaal gesproken regeert je brein alleen de eerste keer heftig op geluid. Daarna registreer je het niet meer en ben je weer met je volle aandacht bij de weekaanbiedingen en kassakoopjes.
Creatieve types reageren anders. Die horen het geluid elke keer alsof het de eerste keer is. Ze missen namelijk het vermogen om zich ervoor af te sluiten (heeft iets te maken met dopamine D-2 receptoren en overbelasting van de thalamus - maar dat terzijde).
Je zou dus kunnen zeggen dat creatieve mensen slachtoffer zijn van hun eigen ‘open mind’. Nu weet ik best dat de wereld niet draait om minderheden. Maar als het ene deel van de bevolking het niet waarneemt en het andere deel er gek van wordt: waarom gaan we er dan toch mee door?
(Het woord ‘gek’ mag u trouwens vrij letterlijk nemen. Het is namelijk maar een kleine stap van creativiteit naar een psychische aandoening. Bipolaire stoornissen en schizofrenie schijnen vaker voor te komen bij werknemers in de creatieve sector.)
'Ik snap de verleiding om een gratis deuntje van internet te plukken als je daarmee de kosten kunt drukken. Maar muzak is geen muziek'
Begrijp me niet verkeerd: ik ben gek op muziek. Maar dan wel graag muziek met een doel en geen ongevraagde, onnodige geluiden. Vorige week belde ik met de gemeente en zoals gewoonlijk kwam ik in de wacht. Ergens tussen ‘nog een ogenblik geduld’ en ‘nog een ogenblik geduld’ was het weer raak: om de pijn van het wachten te verzachten mocht ik luisteren naar iemand die zijn eerste saxofoonles had opgenomen op een cassetterecorder uit 1970. Hoopten ze misschien dat ik in paniek de verbinding zou verbreken?
Die overgevoeligheid voor geluid speelt me de laatste tijd ook parten in mijn werk. Regelmatig zie ik op tv en online prachtige filmpjes van goede doelen voorbij komen. Kosten noch moeite zijn gespaard om rake, aangrijpende beelden te maken. Je hoort direct dat er lang en goed is nagedacht over het script. De stem voor de voice-over is met de grootste zorg uitgezocht. En de supers zijn precies volgens huisstijl. Maar dan komt het geluid...
Ik snap de verleiding om een gratis deuntje van internet te plukken als je daarmee de kosten kunt drukken. Maar muzak is geen muziek. En er lopen vast muzikanten rond, die speciaal voor het goede doel een passend geprijsde melodie willen componeren!
--
