Lid worden van Vf? Meld je nu aan

LID WORDEN

Advertentie

MIC: Fondsenwerving met het bereik van social media en het gemak van een betaalverzoekje

Contactloos

Column

7 september 2017

Ik vraag me vaak af wat zijn verhaal is. Hoe het zo gekomen is. Misschien fietste hij vroeger ook elke dag naar het station. Haastte hij zich ook om de trein te halen. Maar op een dag is hij uitgestapt. Of kon hij niet meer meekomen.

Contactloos betalen met pinpas
Contactloos betalen met pinpas © Marco Sweering /ING Nederland

door Jeroen Talens

Nu staat hij langs de kant naar ons te kijken. Haar in de war, kleding verfrommeld, verdwaalde blik. En stilletjes hopend op begrip en wat kleingeld.

Kleingeld. Elke keer dat ik langs hem kom, tast ik in gedachten mijn zakken af. En elke keer loop ik zwijgend door. Omdat ik niets voor hem
kan betekenen, durf ik ook niet te vragen wat zijn verhaal is. Hoe het zo gekomen is.

Dat ik altijd en overal kan pinnen is natuurlijk een zegen. Pure vooruitgang. Maar niemand heeft er ooit bij stilgestaan dat die vooruitgang voor sommigen
juist een achteruitgang is. Dat die spontane euro voor iemand die het moeilijk
heeft, steeds zeldzamer wordt.

(Voor collectanten geldt trouwens hetzelfde. Ik ben er niet trots op, maar ik heb me weleens achter de deur verstopt toen er een collectant voor de deur
stond. Simpelweg omdat ik geen kleingeld paraat had...)

Zo veranderen geluksmomentjes in schaamtemomentjes.

Slimme mensen hebben er iets op bedacht, speciaal voor daklozen. Ze hebben er zelfs een prijs voor gekregen. Het is een jas met een ingebouwd mobiel
pinapparaat, een ‘pin-jas’. Zo kun je zonder kleingeld toch een kleine donatie doen.

Iedereen is enthousiast, maar zelf heb ik een dubbel gevoel. Aan de ene kant heeft het beslist iets rechtvaardigs: een probleem dat veroorzaakt wordt door technologische ontwikkelingen, ook weer oplossen door technologische ontwikkelingen.

Aan de andere kant voelt het ook een beetje koud en kil, je pinpas zo voor iemands neus houden. Het geeft wat mij betreft een heel nieuwe dimensie aan
het begrip ‘contactloos’ betalen.

De makers benadrukken dat je als gever nu zeker weet dat het geld wordt besteed aan brood, bad of bed. Oftewel: ‘dat die vieze zwerver er geen bier voor koopt’. Ook dat knaagt. Want wie ben ik om te bepalen wat het beste voor hem is? Waar hij mijn euro aan mag besteden?

Uiteindelijk moet ik toegeven dat de voordelen zwaarder wegen. Als ik op straat zou belanden – en ik ben ervan overtuigd dat dat iedereen kan overkomen – zou ik waarschijnlijk blij zijn met zo’n slimme uitvinding.

Toch hoop ik dat mensen wel verder zullen kijken dan m’n pinjas. Dat ze me ook zullen vragen wat mijn verhaal is. En hoe het zo gekomen is.

Meer over Contactloos betalen Contactloos doneren Daklozen Vf 19-3

Jeroen Talens

Columnist

Jeroen Talens studeerde kunstgeschiedenis in Groningen, maar stapte al snel over naar de reclamewereld. Bij WWAV was hij jarenlang copywriter, creative director en partner. Sinds de overname van WWAV door Happy Horizon Non-profit ligt zijn focus op concept en copy. Hij was jarenlang vaste columnist van het Vakblad fondsenwerving (2013-2020).

Wekelijksenieuwsbrief

Vond je dit een goed verhaal? Wil je meer van dit soort artikelen automatisch in je mailbox? Schrijf je dan in voor onze wekelijkse nieuwsbrief 👇

Close