Columns

Waarom hoor ik in de supermarkt altijd muziek? Moet ik daar blij van worden? Hetzelfde geldt voor openbare liften. Winkelcentra. Parkeergarages. Overal wordt de stilte verdreven door onbestemde deuntjes. Ik word er gek van.

Wat denk je: als scholieren over pak-m-beet 100 jaar geschiedenisles hebben, wat krijgen ze dan te horen over 2019? Welke gebeurtenis wordt historisch? Wie haalt de geschiedenisboekjes? Ik zou het echt niet weten.

Onze vaste columnist Jeroen Talens wist dit jaar weer te inspireren met zijn pagina’s in het Vakblad fondsenwerving. Zijn herkenbare, door het dagelijks leven geïnspireerde columns zetten de lezer iedere editie weer aan het denken. Met wijze lessen waar je die niet verwacht, prikkelend advies met humor maar altijd met een scherpe, kritische noot.

Bij de naam Mies Bouwman denkt iedere fondsenwerver natuurlijk direct aan Open het Dorp, de eerste wervingsactie in de geschiedenis van de Nederlandse televisie. Maar Mies was in de vroege jaren 70 ook presentator van het legendarische tv-programma Een Van De Acht.

Waarom laten wij fondsenwervers onszelf zo naar beneden halen? Na publicatie van een artikel van Xander van Uffelen in de Volkskrant van 23 september 2019, waarin stond dat steeds meer doelen kampen met teruglopende aantallen vaste donateurs, zie ik in de (social)media typeringen als ‘uitstervend ras’, ‘afnemende loyaliteit’ en ‘crisis in de geefwereld’ langskomen.

Ik ben een fan van het Leger des Heils. Ze vangen daklozen op, zamelen kleding in, delen soep uit. ‘Goed bezig’ denk ik, terwijl ik mijn donatie overmaak. Dierenbescherming. Voedselbank. KNRM. Zelfde verhaal. Allemaal goede doelen met concreet en zichtbaar werk.

Uit de ludieke advertentie op de laatste pagina van het boek 'Elite gezocht' blijkt dat zeker de bestuurders van goede doelen zouden kunnen solliciteren voor de elite: 'Doet dingen zonder er iets voor terug te verlangen. Heeft idealen. Normen die deugen. Zoekt balans tussen publiek en privaat. Kent ook andere waardering dan geld. Vindt sociale cohesie belangrijk.'

Op vakantie is alles anders. Ander bed, ander eten, andere taal, andere cultuur, andere temperatuur. Vaak is anders leuk, maar dat geldt niet voor fooien geven. Dan is anders juist superverwarrend.

September staat voor de deur. En laat dat nou de maand zijn waar ik het hele jaar naar uitkijk! Op 17 september gaat in Utrecht namelijk ’s werelds grootste evenement voor actieve vijftigplussers van start. Dus reken maar dat ik de tickets in huis heb.

Soms zie ik kansen voorbij komen en denk ik: wie grijpt ze? Welk goed doel haalt en vertaalt dit idee met succes naar Nederland?