Jaargang 22, nummer 6

Jaren geleden maakte ik in Canada voor het eerst kennis met het fenomeen Starbucks. Ik herinner mij die eerste ontmoeting als de dag van gisteren. Dat kwam een beetje door de koffie (extreem groot, extreem duur), een beetje door de huiskamersfeer (fijne fauteuils die structureel bezet waren) en een beetje door het unieke bestelsysteem (twee keer in de rij, waarom ook niet?).

Visionair is het artikel dat de Italiaanse fondsenwervingsconsultant Simona Bianco vanuit de beslotenheid van haar thuiskantoor schreef in het midden van de Italiaanse coronachaos. Visionair omdat ze de essentie van fondsenwerving vat. De fondsenwervende organisaties – net als de rest van de maatschappij – plooiden zich naar de essentie: het dienen van de visie en de waarden van de organisatie, eerlijke en transparante communicatie over de missie en de noden, aangrijpende storytelling en onverkende methodes snel lerend en flexibel toepassen.

De inkomsten waarmee goede doelen hun werkzaamheden kunnen bewerkstelligen komen binnen via diverse kanalen. Maar veel van die kanalen staan steeds meer onder druk. Vooral nieuwe wetgeving voert de druk op. Nalatenschapswerving wordt daardoor nog altijd steeds belangrijker. En zoals ieder jaar komt het Centrum Nalatenschappen ook nu weer met een update voor de lezers van Vakblad fondsenwerving.

Millennials, ze staan erom bekend andere visies op de omgang met de aarde erop na te houden dan de generaties voor hen. Zelf behoor ik ook tot de millennialgeneratie. Soms heb ik het idee dat er een smet heerst op dat woord; ik houd er dan ook niet echt van om mezelf zo te typeren, maar goed… feit is, ik ben een millennial.