Berichten over Column

Als mensen horen dat ik schrijftrainingen geef, is steevast een van de reacties: o ja, ik had vroeger ook altijd zo'n moeite met de d'tjes en de t'jes en eigenlijk snap ik het nog niet. Ik knik dan begrijpend en zeg niet langer dat dat zo' n beetje het laatste is wat je in een training doet.

Misschien achteraf toch niet helemaal correct, liet het bisdom Utrecht later alsnog weten. Mevrouw Witkamp uit Utrecht liet €300.000,- na. Haar testament voorzag in de oprichting van een stichting met als doel 'ervoor te zorgen dat de zusters van de congregatie van de Missionaries of Charity, opgericht door Moeder Teresa in Calcutta, in staat worden gesteld in Utrecht te komen werken voor de meest verlatenen en uitgestotenen van de maatschappij, waaronder drugsverslaafden.'

Het was mijn eerste les, toen ik de fondsenwervende wereld binnenstapte: ‘vrouwen doneren meer dan mannen’. En omdat het volkomen logisch klonk, twijfelde ik geen seconde. Vrouwen zijn toch ook socialer? Meer gericht op het welzijn van hun omgeving? Sommige feiten hebben geen bewijs nodig.

Straatwerving is een bijzonder fenomeen. Het is al jaren een van de meest succesvolle manieren om donateurs te werven. Maar ondertussen ken ik echt niemand die het leuk vindt om op straat besprongen te worden. Wist u trouwens dat de Dikke van Dale het bestaan van straatwerving volledig ontkent? En ook googelen kan ik niemand aanraden, tenzij je dol bent op verwensingen en haatberichten.

Creatieve mensen zijn vreemde wezens. soms stromen ze over van goede ideeën, dan weer zoeken ze wanhopig naar inspiratie. Ze zijn kwetsbaar en slecht opgewassen tegen rationele argumenten. Maar ondertussen lijden ze ook aan grootheidswaanzin. En verklaren ze iedereen voor gek die kritiek heeft op hun briljante voorstellen.

Sinds kort ben ik een man van een zekere leeftijd. Dat is behoorlijk wennen.

Het kan u niet ontgaan zijn: het Woord van het Jaar 2013 is ‘selfie’. Volkomen logisch natuurlijk. Van Barack Obama tot Beyoncé: werkelijk iedereen is verslaafd aan zijn eigen zelfportret. Mijn twee dochters kieken zichzelf tussen de 100 en 150 keer. Per persoon. Per dag. En toegegeven, ik heb mezelf ook al eens vereeuwigd.

Ik ben dol op december. Niet omdat ik zo benieuwd ben wat de sint voor mij in petto heeft. Helaas heeft de zwart-witdiscussie over de kleur van piet het laatste restje kinderlijke onschuld uit mij geknepen. En het was ook niet de kerstgedachte die mij vervulde van verwachtingen (ik was hooguit benieuwd wat de weegschaal op 27 december aangaf…).

Eind van het jaar ging het hele land weer te biecht. In de kerk die tegenwoordig zieltjes werft per tv-commercial. Of gewoon thuis bij de haard. We worden collectief week. Blikken twee weken lang terug. Denken na over de zin van het leven. Willen na een jaar nemen ook wel eens geven. En goede doelen – wel goed maar niet gek – spelen zich en masse in de kijker. En waarmee?

Wat waren we blij in de 80'er jaren met de opkomst van direct marketing en het medium direct mail. Ik had niet heel veel medestanders in mijn vriendenkring, want die vonden het duur en niet sexy, maar gelukkig was er bij mijn collega’s van the Reader`s Digest en bij veel goede doelen geen enkele twijfel: direct mail were the magic words.