Column 25 jaar Vf: Legacy van Jaap Zeekant

Eind jaren negentig leerde ik Jaap bij het Nederlands Genootschap van Fondsenwervers (NGF) kennen. Hij was daar medeoprichter en voorzitter. Het NGF publiceerde ook het verenigingsblaadje, de ‘Aktueel’. Toeleveranciers mochten alleen sponsoren. De bijeenkomsten in Breukelen, met kroketten, werden druk bezocht en de ambities groeiden. Na enige jaren was het verenigingsblaadje ‘niet meer goed genoeg’: er moest een echt vakblad komen. Daar was geld voor nodig en daarmee kwamen leveranciers van de sector weer in beeld. Zij zouden sponsor- en advertentiepakketten kunnen afnemen. Zo vond ik mijzelf dus aan tafel met Jaap Zeekant en Raymond van Haeften. In 2004 begonnen we met Funds Magazine én de Vakopleidingen Fondsenwerving.

Jaap had een tomeloze energie én passie voor het vak. Een passie die we deelden. Na mijn vertrek in 2005 bij PSI merkte ik dan ook al snel dat ik vrijwel dagelijks met Jaap zat te bellen. Wilde ideeën kwamen langs en plannen werden gesmeed. Het blad professionaliseerde. Jaap werd hoofdredacteur en zelf werd ik managing-partner en columnist. De naam werd Vakblad Fondsenwerving, er verschenen columns en J&J cartoons waarin we de ontwikkelingen kritisch volgden, hetgeen niet door iedereen werd gewaardeerd. De vakopleidingen in Arkel werden sterk uitgebreid en in 2007 organiseerden we de eerste Nationale Vakdag fondsenwerving in de Kuip in Rotterdam.

In 2012 scheidden onze wegen. Jaap ging verder met het Vakblad en de Vakdag. Zelf richtte ik mij op Stichting DierenLot en de opleidingen voor fondsenwervers, nu 3F-Academy.

Het schrijven van een column over 25 jaar Vakblad fondsenwerving is voor mij dan ook vooral een persoonlijke terugblik op Jaap. Een gepassioneerd fondsenwerver en een bijzonder mens, in alle opzichten.

Ieder vak verdient een vakblad, heeft een vakblad nodig. Dus ook fondsenwerving. Zonder Jaap – zonder anderen tekort te willen doen – zou het Vakblad fondsenwerving niet bestaan en daarmee ook niet de Vakdag en de Vakopleidingen. Het blad zou voor mij, en naar mijn overtuiging ook van Jaap, wel scherper, kritischer mogen. Er is genoeg om kritisch op te zijn. Na 25 jaar bekruipt mij nog regelmatig het gevoel dat dit vak niet serieus genomen wordt door bestuurders/directies en nieuwkomers. Een ‘kunstje’, in plaats van een keten aan specialismen die op elkaar afgestemd moeten worden. Als een orkest in nauwe samenhang met elkaar en alle andere activiteiten en uitingen van de organisatie.

Bij grote goede doelen mis ik regelmatig ‘consistent beleid’ met ‘compromisloze resultaatgerichtheid op basis van data’. Campagnes hebben vaak een ‘waardegedreven insteek’. Klinkt goed, maar werkt niet voor de fondsenwerving.

Fondsenwerving is dan wel communicatie, maar daarmee is communicatie nog geen fondsenwerving. ’

--