Artikelen per auteur

In de non-profitsector besteden we letterlijk dagen aan het maken van presentaties voor directies of besturen. We vergaderen uren in interdeparte- mentale werkgroepen. En de rest van de dag zitten we in ‘een-op-eens’ of teamvergaderingen. We nemen allemaal selfies. Het is allemaal Me, Myself and I. Maar we kijken de verkeerde kant op... We zouden foto’s moeten nemen van onze donateurs. Al die foto’s vertellen ons een verhaal over wie onze donateurs zijn en wat ze willen. 

Wat zeker duidelijk is geworden bij het maken van dit jubileumnummer, is dat in de achter ons liggende periode het vak fondsenwerving ingrijpend is veranderd. Zo ingrijpend dat de filantropische sector zich diepgaand moet bezinnen op de toekomst. Willen fondsenwervende instellingen succesvol blijven, dan is er meer inzet nodig, maar ook meer inventiviteit en innovatie. Daarnaast moet er meer geïnvesteerd worden in opleidingen en trainingen. En het besef moet doordringen dat fondsenwerving en doelstellingsrealisatie als een geheel moeten worden gezien. De professionele eisen waaraan fondsenwervers moeten voldoen, zijn enorm toegenomen. En dat stopt niet. Ook, of misschien wel juist, in de directie- en bestuurskamers moet het beeld van de veranderende omstandigheden doorklinken.

In het voorgaande artikel hebben we een schets gegeven van de ontwikkelingen in het vrijwilligerswerk in de afgelopen jaren. We vroegen oud NOV-voorzitter en adviseur van de Goede Doelen Loterijen Marius Ernsting onze lezers te laten weten hoe hij aankijkt tegen de huidige situatie. 

Als er een gebied is waar we de afgelopen, pak weg, tien jaar ingrijpende veranderingen hebben gezien,
is dat het betalingsverkeer. De invoering van de Single Euro Payments Area (SEPA) had ingrijpende gevolgen voor de inrichting van de betaalprocessen en bijbehorende administratie van de goede doelen. Nu we verder zijn in die ontwikkeling doen er zich interessante nieuwe kansen voor. Maar om daarvan te profiteren is wel een omschakeling in het denken nodig bij de meeste fondsenwervers.

In de cultuursector hebben de ontwikkelingen van de afgelopen jaren duidelijk gemaakt dat de zoektocht naar extra middelen, zoals bijdragen van grote gevers, onontkoombaar is.

De directeur van het Engelse Bel-me-niet Register TPS (Telephone Preference Service) zei in 2007, toen ook hier een dergelijk register werd aangekondigd, het volgende: “Pas op dat goede doelen geen uitzonderingspositie krijgen bij het Bel-me-niet Register! Zij zijn grootgebruikers van het telemarketingkanaal. Zij veroorzaken net zo veel irritatie als commerciële organisaties. Als zij een uitzondering worden, betekent dat het einde van het kanaal. Dan wordt ongevraagd bellen verboden op langere termijn, omdat de irritatie dan namelijk niet zal verminderen.” In Nederland is die uitzondering er, zoals de overheid wilde, ook niet gekomen, met grote verschuivingen in het particuliere fondsenwervingslandschap als gevolg.

In 1998, toen het Vakblad Fondsenwerving zijn eerste editie publiceerde, was evenementenfondsenwerving nog nieuw in Nederland. Er was maar een handjevol evenementen voor non-profits. Het was het jaar waarin de Roparun haar eerste lustrum vierde en de Ride for the Roses de eerste editie organiseerde. Inmiddels trekken deze evenementen jaarlijks duizenden deelnemers en halen ze miljoenen euro’s op voor de goede doelen.

WWAV laat al tien jaar onderzoek uitvoeren naar het donateursvertrouwen. Wij doken in de cijfers en probeerden ze te duiden. Moet de sector zich zorgen maken?

Veel van de ontwikkelingen die in Nederland de afgelopen jaren speelden, zijn ook in België aan de orde. We lichten er enkele opvallende aspecten uit.