Editorial

In het vorige nummer, dat eind december op de mat viel, heb ik in mijn stuk ‘Wat brengt 2019’ vooruitgekeken. Dat de ingrijpende ontwikkelingen van de afgelopen jaren doorgaan staat wel vast. Ontwikkelingen zijn er ook bij het Vakblad zelf. Ons team heeft het afgelopen jaar een grote inspanning gepleegd om onze positie als het Vakblad fondsenwerving verder te versterken en onze abonnees nog meer van dienst te kunnen zijn.

Het Centrum voor Filantropische Studies van de Vrije Universiteit brengt vanaf 1995 elke twee jaar een onderzoek uit naar het geefgedrag van huishoudens, individuen, fondsen, bedrijven en goededoelenloterijen. Dat gaat grotendeels over geld, maar ook aan goederen, gesponsorde tijd en expertise, en vrijwilligerswerk wordt aandacht besteed. Het (tot nu toe) laatste rapport verscheen in 2017. Kortgeleden bleek dat de voortgang van het onderzoek al sinds 2015 in gevaar is (zie Kort en Goed in dit nummer).

Met de regelgeving die leidde tot het Bel-me-nietregister waren we niet blij. Al vrij snel was het onmogelijk om mensen op te bellen en om steun te vragen voor (de idealen van) je goede doel. Dat heeft grote invloed gehad op de mogelijkheid om nieuwe gevers te werven. De belofte van de toenmalige staatssecretaris dat goede doelen een uitzonderingspositie zouden krijgen, was zoals zoveel politieke beloften niets waard. De fondsenwervingssector ging niet over tot actie. De goede doelen liepen niet te hoop in Den Haag, laat staan dat ze naar de rechter zijn gegaan. Artikel 7 van de grondwet, met name het derde lid, biedt daarvoor (nog steeds) een sterk en principieel aanknopingspunt.

De verkiezing van Donald Trump zet nogal wat op zijn kop, vooral in veel hoofden. Wat we tot nog toe van hem gezien hebben, komt niet echt overeen met het beeld dat we hebben van een president van de Verenigde Staten van Amerika. Maar dat wil niet zeggen dat het straks ‘gierend uit de hand loopt’ in de VS. De man is ambitieus genoeg om een van de beste presidenten te willen worden en daar ook nog in te geloven. Hij snapt best dat dat niet gaat lukken met de eigenzinnigheid die we van hem in zijn campagne hebben gezien. Misschien valt het mee. Dat neemt niet weg dat ik er niet optimistisch over ben. Dat zal omuiteenlopende redenen voor meer mensen gelden.

Begin oktober organiseerde de PostcodeLoterij in De Balie in Amsterdam ‘Het impactdebat: hoe maken we het verschil?’ Daar wilde ik wel naartoe.

In 1994 is de Vereniging van Fondsenwervende Instellingen opgericht, door een stuk of twintig directeuren en hoofden fondsenwerving. De doelstelling was helder en kon uit de naam worden afgeleid.

In ons vorige nummer berichtten we dat de Qarma-app ook beschikbaar is gekomen voor Androidgebruikers. Qarma komt met meer nieuws. Ze stellen aan de gebruikers van de app een ja-neesticker beschikbaar en zeggen dat te doen ‘om tegemoet te komen aan de ergernis van consumenten over ongevraagd aanbellen door fondsenwervers van goededoelenorganisaties.’ 

Jarenlang hebben brancheorganisaties grote inspanningen geleverd om door zelfregulering (potentiële) klanten te beschermen tegen al te opdringerige of zelfs agressieve telefoongesprekken. Volgens mij werkte dat prima. Niet alleen omdat die afspraken de consument in bescherming namen. Maar ook omdat de cowboys in marketing langzaam maar zeker hun gedrag aanpasten of verdwenen. Bij het bellen voor goede doelen heb ik dat van nabij kunnen volgen.

In de afgelopen twintig jaar heb ik vaak mijn mening gegeven over ontwikkelingen in de fondsenwervingssector. Niet zelden is het ergernis die me daartoe bracht. Regelmatig was het ergernis over de angst bij goede doelen voor het publiek. Bang om openlijk uit te komen voor missers. 

Nestor in direct marketing Maarten Stoopendaal is een pionier in de fondsenwerving. Velen die direct marketing toepassen en vooral direct mail, zijn hem schatplichtig. Dat hij geridderd werd was een mooie aanleiding hem in het zonnetje te zetten met een verhaal, waar heel wat van te leren valt.