Artikelen per auteur

Goede doelen en andere fondsenwervende organisaties zijn al enige jaren druk bezig om de sociale media in te zetten als communicatie-instrument. Zo heeft WNF Nederland op Facebook 233.000 likes verzameld en is daarmee het meest gelikete goede doel van Nederland.

Een aantal weken geleden werd ik gebeld door een mevrouw van het WNF. Ik had een eenmalige sms gestuurd voor een gift van een euro tegen stroperij. Of ze me wat mocht vertellen? “Prima, maar ik wil niet structureel steunen.” Nee, maar of ze me dan wel wat mocht vertellen? “Ja, maar als het toegaat naar een structurele gift is mijn antwoord nee.” En de WNF-mevrouw vertelde.

Eigenlijk is het werken voor een goed doel een gedurfde stap. Zo’n doel is meestal opgezet omdat er een dringende reden is om dingen te veranderen. Als fondsenwerver moet je er dan maar voor zorgen dat er voldoende support en financiële middelen beschikbaar komen. Daarvoor heb je lef nodig, moet je risico’s nemen. Maar na ruim tien jaar te hebben gewerkt met goede doelen over de hele wereld, is mijn ervaring dat de sector volledig risicomijdend is.

Bij respondenten met weinig vertrouwen [in goede doelen] neemt […] het vertrouwen flink toe als gevolg van het onder de aandacht brengen van het validatiestelsel. […]

Loyaliteit, het vasthouden van donateurs, wordt steeds belangrijker nu het aantrekken van nieuwe donateurs moeilijker en kostbaarder wordt. Eerder dit jaar was Charlie Hulme, managing director van DonorVoice, uitgenodigd door DonateursBehouden om in Amsterdam een workshop te geven over loyaliteit. DonorVoice heeft wereldwijd onder 250 internationale ngo’s onderzocht hoe loyaliteit bij donateurs en goede doelen werkt. We vroegen Arnoud van der Kolk, die in Nederland vanuit Donateurs- Behouden partner is van DonorVoice, om een bijdrage.

Ook dit jaar bezocht Nassau Fundraising de National Fundraising Convention, samen met een groep Nederlandse fondsenwervers. In de UK loopt fondsenwerving qua ontwikkeling enkele jaren voor op ons land. Het congres is dan ook de uitgelezen plek om te voorspellen wat ons staat te wachten. Veel sessies zijn praktijkgericht, wat het gemakkelijk maakt de learnings te vertalen naar het dagelijkse werk. Daarnaast is het ontzettend leuk om tijdens de reis intensief met collega’s (zie de foto) uit eigen land te sparren.

Stel, ik heb geld over en wil daar iets goeds mee doen. Om mij te oriënteren wat er allemaal beschikbaar is in goededoelenland pak ik mijn laptop en surf naar Google. Ik type in: ‘goede doelen Nederland’ en druk op enter. 

In de non-profitsector besteden we letterlijk dagen aan het maken van presentaties voor directies of besturen. We vergaderen uren in interdeparte- mentale werkgroepen. En de rest van de dag zitten we in ‘een-op-eens’ of teamvergaderingen. We nemen allemaal selfies. Het is allemaal Me, Myself and I. Maar we kijken de verkeerde kant op... We zouden foto’s moeten nemen van onze donateurs. Al die foto’s vertellen ons een verhaal over wie onze donateurs zijn en wat ze willen. 

Als je, zoals ik, opgegroeid bent in voornamelijk de jaren zestig van de vorige eeuw in een Goed Gereformeerd Gezin (op zondag twee keer naar de kerk en vele malen per dag uit de bijbel voorlezen) dan is het VU-busje een bekend fenomeen. Volgens sommigen is het zelfs een van de grote Nederlandse marketingsuccessen van de vorige eeuw. Het VU-busje stond bij ons, als teken van de zuil waar wij bij hoorden, op de schoorsteenmantel. Er stond er ook een op de schoorsteenmantel bij tante Maja en natuurlijk ook bij de beide opa’s en oma’s en bij oom Jan. Niet bij tante Riek, maar ja, dat was ook een beetje een vrijdenker van wie wel beweerd werd dat ze soms op zondag maar een keer naar de kerk ging.

In de cultuursector hebben de ontwikkelingen van de afgelopen jaren duidelijk gemaakt dat de zoektocht naar extra middelen, zoals bijdragen van grote gevers, onontkoombaar is.