Wetgeving

Iedereen zou wel aan willen kloppen bij het Torentje voor een onderonsje met premier Rutte over de zaken die zij belangrijk vinden. Ook goede doelen proberen voeten aan de grond te krijgen in politiek Den Haag. Maar hoe gaat dat in zijn werk? Vakblad fondsenwerving bespreekt het met Koos de Bruijn, lobbycoördinator van branchevereniging Partos.

Het verplicht vragen om toestemming is een van de belangrijkste voorwaarden voor commerciële en charitatieve communicatie. Maar in hun creativiteit bedenken organisaties soms alternatieve manieren om te communiceren waarbij het soms onduidelijk is welke regels precies gelden. Een voorbeeld is het overmaken van een symbolisch geldbedrag (bijvoorbeeld € 0,01) naar het rekeningnummer van (potentiële) klanten of donateurs, met een boodschap in de omschrijving. 

Vlak voor het zomerreces van de Tweede Kamer heeft staatssecretaris Mona Keijzer van Economische Zaken en Klimaat antwoord gegeven op de Kamervragen rond de wijziging van de Telecomwet. Met die wetswijziging wil Keijzer het aantal ‘irritante’ telemarketing-telefoontjes tot een minimum terugdringen door het huidige opt-out systeem te verruilen voor een systeem waarin men moet aangeven gebeld te willen worden. Uit de schriftelijke antwoorden blijkt dat Keijzer, ondanks de roep van goededoelenorganisaties, de internetconsultatie en de Kamervragen van o.a. CDA, CU, GL, PvdA en VVD, niet van gedachten is veranderd. De reactie van de staatssecretaris in vijf thema’s:

De Eerste Kamer heeft op 23 juni ingestemd met het wetsvoorstel dat de invoering regelt van het Nederlandse UBO-register. De officiële startdatum is nog niet bekend gemaakt, maar voor de hand ligt dat het register per 1 september in werking is.

We leven in een tijd waarin vaste waarden opeens veranderen en waarvan we ook niet weten waar we uit zullen komen. Duidelijk is wel dat filantropie zowel tijdens als na de crisis een belangrijke rol heeft. Dat betekent echter niet dat alles bij hetzelfde blijft. Al voor de coronacrisis zagen we duidelijke bewegingen. Naast het traditionele werven en doneren van geefgeld en goederen, zien we al langer een trend van alternatieven: microfinanciering, investeringen in sociale ondernemingen en zelfs giften aan bedrijven. Dit alles vanuit het streven om de grootste impact te bereiken.

In deze tijden komen nieuwe initiatieven op voor allerlei goede doelen en maatschappelijke projecten: van mondkapjes maken en steun aan ziekenhuizen tot projecten voor kwetsbare ouderen. Maar weten de initiatiefnemers wel wat daar allemaal bij komt kijken, of wat voor risico ze soms zelf lopen, zoals het belastingrisico. Want in bepaalde gevallen moet over giften immers schenkbelasting worden betaald.

Hoezeer staatssecretaris Mona Keijzer de plank misslaat met haar strategie om telefonisch contact met donateurs steeds verder te beperken of zelfs te verbieden, wordt bewezen nu we met een serieuze crisis te maken hebben. Haar wetsvoorstel zal – in ieder geval niet voor het zomerreces – worden behandeld in de Tweede Kamer. De vraag is of we het coronavirus op dat moment onder controle zullen hebben waardoor de enorme impact van het wetsvoorstel niet ondergesneeuwd zal raken. Maar dat de situatie voor de goede doelen nijpend is staat buiten kijf.

De filantropische sector heeft in 2019 goed van zich (moeten) laten horen in politiek Den Haag en daarbuiten. In theorie kunnen filantropie en overheid elkaar aanvullen, maar de nieuwste wet- en regelgevingsplannen werkten de sector niet altijd in de hand. De belangrijkste casussen van 2019, nog lopend en afgesloten.

De stofwolken rond het donatiecrowdfundingplatform Dream or Donate lijken te zijn neergedaald. Uit de media kregen we de indruk dat de opgehaalde euro's zijn of nog worden terugbetaald. Intussen heeft het vertrouwen in dergelijke platforms een deuk gekregen.